داستان یک عشق واقعی؛ فراتر از مرگ و زندگی، چیزی در ابدیت!

ینس پاسکال اشمیت متولد 29 می 2002، فرزند کوچک آندریاس و نیکول اشمیت بود. فوتبال و بروسیا دورتموند را باهم شناخت و هوادار سرسخت زنبورها بود. به گفته دوستانش او همواره کودکی شاد و عاشق فوتبال بازی کردن بود. زندگی او ادامه داشت تا اینکه در اکتبر 2011 همه چیز تغییر کرد.

بعد از بازی فوتبال و هنگامی که با پدرش آندریاس به خانه باز می گشت، ناگهان تعادل خود را از دست داد و برروی زمین افتاد. پس از آزمایش هایی در بیمارستان، تشخیص پزشکان این بود: تومور مغزی بدخیم.

ینس پاسکال دیگر زندگی عادی خود را نداشت و برای مدت طولانی در بیمارستان بستری و تحت نظر پزشکان بود؛ تا اینکه در روز های پایانی سال، اعضای تیم بروسیا دورتموند به مانند هرسال به ملاقات کودکان بیمار رفتند. ینس حالا خوشحال ترین کودک دنیا بود، چون توانسته بود بت های فوتبالی خود، مارسل اشملتسر، رومان وایدنفلر و کاپیتان سباستین کل را از نزدیک ملاقات کند. درآن روز یورگن کلوپ هم با لباس بابانوئل به دیدارش آمد و هدایای زیادی به او داد.

@17572@

 اما روزی رسید که با اعلام پزشکان این کودک 9 ساله متوجه شد که دیگر امیدی به زندگی نمی تواند داشته باشد؛ پس آخرین آرزوی خود را به مادرش گفت:

اگر من از دنیا رفتم، می خواهم سنگ قبری با توپ ولوگوی بروسیا دورتموند به همراه شعار عشق واقعی داشته باشم.

 بدن کوچک ینس پاسکال دیگر تحمل شیمی درمانی ها و اشعه های شدید را نداشت و او در 15 می 2012 درگذشت؛ 2 هفته قبل از تولد 10 سالگی و 10 روز پس از قهرمانی تیمش در آلمان.

حالا پدرومادر او می خواستند آخرین آرزوی او را برآورده کنند. اما کلیسای کاتولیک بُدِل شوین در پادربورن مانع این کار شد، میشائیل بُدین سخنگوی کلیسا دلیل این ممانعت را اینگونه بیان کرد:

قرار گرفتن سنگ قبرها و در کل نماد هایی که به دین مسیحیت مربوط نیستند در قبرستان ممنوع است. این گونه مکان های مذهبی به هیچ وجه نباید به رسانه های تبلیغ کننده برای باشگاه ها تبدیل شوند.

 اخبار این اتفاقات به سرعت به گوش هواداران رسید. آنها نیز حمایت خود را از خانواده اشمیت اعلام کردند. کمپین های مختلفی تشکیل شد که از جمله آنان صفحه فیس بوکی با نام "آخرین آرزوی ینس پاسکال" بود که در عرض چند ساعت، 140.000 حامی و همراه داشت. طوماری با امضای 100.000 نفری نیز در حال آماده شدن بود. نکته جالب توجه آن بود که در همه این کمپین ها مشارکت هواداران تیم رقیب زرد و مشکی ها یعنی شالکه 04 بسیار چشمگیر بود. حتی در آن روزها هواداران می خواستند تظاهراتی را در منطقه بورزیگ پلاتس برگزار کنند. مطبوعات مختلف نیز این اتفاقات را پوشش می دادند.

پس از خشم هواداران و رایزنی های شهرداری، در نهایت کلیسا اعلام کرد:

به دنبال راه حلی هستیم تا مشکل را به طور طبیعی حل کنیم. ما به هیچ وجه قصد ایستادگی دربرابر آرزوی این هوادار کوچک را نداریم.

در نهایت قرار براین شد که والدین پاسکال از بین نماد های دست دعای مریم مقدس، صلیب و کبوتر یکی را به عنوان نماد مذهبی انتخاب کنند تا بر روی سنگ قبر حک شود. آندریاس و نیکول کبوتر را انتخاب کردند و این کار هم انجام شد.

@17573@

حالا سنگ قبر 68 سانتی متری آماده شده بود و آخرین آرزوی ینس پاسکال کوچک تحقق یافته بود. او حالا می توانست در آرامش بخوابد.

ینس پاسکال اشمیت تعریف زیباتری از عشق واقعی(Echte Liebe) به ما آموخت؛ به ما آموخت که این عشق وعلاقه به بروسیا دورتموند تا ابد همراه ماست، حتی پس از مرگ!

@17574@

 بنر دیوار زرد در بازی با گروترفورث

@17575@

ارسالی از پیمان جعفری